از نظر تقسيم بنديهاى ساختمانى ايران، محدوده استان ايلام در حوزة ساختمانى زاگرس چين خورده قرار گرفته است. اين بخش از زاگرس نسبت به زاگرس مرتفع از آرامش زمين ساختى بيشترى برخوردار است. حوزة زاگرس به دليل عدم وجود فعاليتهاى ماگمايى، تداوم عمل فرونشينى کف حوزة رسوبى که منجر به ايجاد يک محيط رسوبگذارى نسبتاً عميق شده و همچنين تکرار رخساره هاى يکنواخت رسوبى، از استعداد کانسارزايى محدودى برخوردار است؛ از همين رو معادن فلزى در اين حوزه بسيار کمياب هستند. ولى قابل ذکر است که اين حوزه به دليل وجود ذخاير نفت اهميت زيادى دارد و بزرگترين ميادين نفتى ايران در اين حوزه قرار دارند. درواقع به دليل وجود همين حوزه هاى نفتى که استان سرشار از ذخاير بيتومين است.

در محدودة استان ايلام، قديمى ترين رخنمون هاى سنگى مربوط به سازند سروک به سن کرتاسه است که

در زمان ترشیر صفحه عربستان (خلیج فارس و زاگرس هم جزو آن بوده) که در جنوب غربی این دریا قرار داشته تدریجا از قاره آفریقا جدا شده و به سمت شمال شرق حرکت می‌کند که در منطقه برخورد آن با قاره اروپا - آسیا (ایران مرکزی) زمین بالا آمده و دریای اولیه تدریجا خشک می‌شود و در نتیجه این تصادم و